ईस्वर मरेर म भित्र

मुटु चिसिएर म भित्र
बरफको ढिक्का बाँकी रहे जसरी
अनुराग रसाउन छाडेको छु
पिरती पोखिन छाडेको छु
मन भित्र पस्न छाडेको छु कसैको
आँखा भित्र बस्न छाडेको छु
हरांउदो छ सुगन्ध फूलबाट
सकिंदो छ उज्यालो जूनबाट
मुटु चिसिएर म भित्र
पिरती पोखिन छाडेको छु

ईस्वर मरेर म भित्र
मन्दिर पस्न छाडेको छु
श्रद्धा चढाउन छाडेको छु
ममता बढाउन छाडेको छु
रात तामसी बितेको छ
दिन भएको छ तमोगुणी

ईस्वर मरेर म भित्र
श्रद्धा चढाउन छाडेको छु ।
मुटु चिसिएर म भित्र
पिरती पोखिन छाडेको छु
आगो निभेर म भित्र
ज्वाला ओकेल्न छाडेको छु

कवि मान बहादुर खडकाको फेसवुकबाट –साभार